تجمع فلزات نیکل و وانادیوم در عضله هشت گونه ماهی منطقه بحرکان بندر هندیجان (خلیج فارس)

این تحقیق در سال 1392 به منظور تعیین و مقایسه میزان فلزات نیکل و وانادیوم در عضله هشت گونه ماهی خلیج فارس شامل ماهی حلوا سفید (Pampus argenteus)، شانک زردباله (Acanthopagrus latus)، هامور معمولی (Epinephelus ‌coioides)، بیاه (Liza macrolepis)، مید (Liza klunzingeri)، صبور (Tenualosa ilisha)، کفشک زبان گاوی (Cynoglossus arel) و زمین کن دم نواری (Platycephalus indicus) در استان خوزستان انجام شد. 120 قطعه نمونه ماهی از اسکله صیادی بحرکان در استان خوزستان تهیه شد. هضم شیمیایی نمونه های ماهی به روش مرطوب و سنجش نیکل و وانادیوم به روش جذب اتمی با دستگاه Perkin Elmer 4100 انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق آزمون دانکن و آنالیز واریانس یکطرفه (ANOVA) انجام شد. در این تحقیق میزان وانادیوم و نیکل در گونه های ماهی اختلاف معنی داری داشت (P<0.05). بالاترین غلظت نیکل در ماهی هامور معمولی (587/0 میلی گرم در کیلوگرم وزن تر) و پایین ترین میزان در عضله ماهی حلوا سفید (223/0 میلی گرم در کیلوگرم وزن تر) به دست آمد. بالاترین غلظت وانادیوم در ماهی هامور معمولی (184/0 میلی گرم در کیلوگرم وزن تر) و پایین ترین میزان در عضله ماهی زمین کن دم نواری (109/0 میلی گرم در کیلوگرم وزن تر) به دست آمد. در این تحقیق میزان وانادیوم در عضله ماهیان مورد مطالعه پایین تر از حد مجاز سازمان بهداشت جهانی (5/0 میلی گرم بر کیلوگرم وزن تر) بود، اما میزان نیکل در عضله ماهیان مورد مطالعه بالاتر از حد مجاز سازمان بهداشت جهانی (38/0 میلی گرم بر کیلوگرم وزن تر) به دست آمد.